ધર્મેન્દ્ર સુથાર (ગાંધીનગર):
મહોલ્લામાં, માઢમાં કે જુના વાસમાં રમાતી શેરી રમતો કે ઘરમાં બેસીને રમાતી શારીરીક અને બૌધ્ધિક વિકાસ કરતી જુની રમતો આમ જોવા જઈએ તો અદ્રશ્ય થઈ ગઈ છે.ઘણા વર્ષો થઈ ગયા કે કોઈ નાના બાળકો કે તરુણાવસ્થાએ પહોચેલા યુવાનો કોઈ આવી રમતો રમતા જોયા હોય.
એય..નિશાળેથી આવ્યા કે દફતર ઘરમાં છુટ્ટુ ફેંકી મહોલ્લાના દોસ્તારો ભેગા શેરી રમતો જેવી કે સંતા કુક્કડી, સાતોળીયું ,આંબલીપીંપળી, લખ્ખોટી, માલદડી, પગથીયાં, લંગડી, ગુલ્લી દંડા જેવી રમતો રમવા દોડી જવાનુ, સાંજે સંધ્યા સમયે એટલે કે સુર્યાસ્ત થાય ત્યારે ” મા ” બુમો પાડીને બોલાવે ત્યારે થાકીને લોથપોથ થઈ ઘરે આવવાનુ. “મા”નો ઠપકો સાંભળી હાથપગ ધોયા કે ના ધોયા કરીને સાંજનું “વાળુ ” કરી નિશાળમાંથી આપેલું લેશન (અત્યારનુ હોમવર્ક) કરવાનુ….મજા જ કોઈ જુદી હતી. આમાંયની કોઈ રમતના નામ આજના યુવા કે બાળકોને ખબર નહીં હોય કે રમતા આવડતી નહીં હોય. આ રમતો રમ્યા પછી બાળકને શારિરીક કસરત થતી હતી. થાક લાગતો ભુખ લાગતી ,રેતી અને ખુલ્લામાં રમવાથી શરીરની રોગ પ્રતિકારક શક્તિમાં વધારો થતો હતો.
એની તુલનામાં આજનો કોમ્પ્યુટર યુગનો બાળકનો માનસિક વિકાસ થતો હશે પણ શારિરીક વિકાસ અને તેની રોગપ્રતિકારક શક્તિનો વિકાસ અધૂરો રહે છે કે યોગ્ય પ્રમાણમાં થતો નથી.
કોમ્પ્યુટર ,ટેબલેટ અને મોબાઈલ જેવા સાધનો એ આજના બાળકો અને યુવાનોને માંયકાંગલા અને માનસિક રીતે ખોખલા કરી નાંખ્યા હોય તેવું લાગી રહ્યુ છે. વિચારવાની શક્તિ લગભગ ખતમ થઈ જાય છે. શારિરીક હલન ચલન ઓછુ થઈ બેઠાડુ જીવન થઈ જાય છે. કંઈપણ નવુ જોઈએ તો ઈન્ટરનેટ દ્વારા ગુગલ મહારાજની મદદ મળી રહે છે. સાથે- સાથે માનસિક વિકારો પણ આવી જવાની શક્યતા રહેલી છે. એમાં પણ મા બાપ પુરતો સમય બાળકોને આપતા નથી અને એ એકાંતનો દુરઉપયોગ બાળકો કરતા થઈ જાય છે અને આજના ઈન્ટરનેટના યુગમાં દિશાહિન વિકાસ તરફ દોરાઈ જાય છે. એકજ સાથે એકજ ઘરમાં રહેતા સભ્યોને એકબીજા સાથે વાતચીત કરવાનો સમય નથી બધાજ સભ્યો મોબાઈલમાંજ વ્યસ્ત થઈ જાય છે. મોબાઈલ અને ઈન્ટરનેટનો ઉપયોગ જ્ઞાન અને દેશ દુનિયાની માહિતી મેળવવા માટે ઉપયોગી છે, પણ ખોટી દિશાનો ઉપયોગ અને વપરાશનો અતિરેક કરવો ખોટો છે સમયનો બગાડ અને સંબંધોમાં પણ દુરી થતી જાય છે.
આજકાલના બાળકો અને યુવા વર્ગ તો જવાબદાર છે જ સાથે-સાથે શું મા-બાપ પણ એટલા જવાબદાર નથી લાગતા ??
નાનું બાળક રડે કે જીદ્દ પકડે એટલે મા-બાપ બાળકને ઘોડીયામાંથી જ મોબાઈલ કે ટેબલેટ પકડાવી દે છે. વિડિયો ગેમ ગીતો જોવા પકડાવી દે છે, જે બાળકનો કહેવાતો આધુનીક વિકાસ દેખાય છે. પણ તેઓનો શારિરીક કે માનસિક વિકાસ અધૂરો રહેતો હોય એવુ લાગે છે.મા-બાપ પોતાના બાળકને મોબાઈલ ચલાવે છે. તેનુ ગૌરવ અનુભવે છે, ચારેકોરએ વાતની ચર્ચા કરતા ફરે છે કે મારો લાડલો કેવો સરસ મોબાઈલ ચલાવી જાણે છે. પણ એ ભૂલી જાય છે કે આ બાળકનો વિકાસ કઈ દિશામાં જઈ રહ્યો છે. આ બાળકોનો વિકાસ રૂંધાઈ રહ્યો હોય તેવું લાગી રહ્યું છે.
આવો આ દિશામાં વિચારીએ ભાવી પેઢીને શારિરીક અને માનસિક શશક્ત બનાવી સાચી દિશા સંચાર કરીએ. મહોલ્લાની રમતો રમાડીએ શારિરીક અને માનસિક સ્વસ્થ બનાવીએ.
ઇમેજ : ધર્મેન્દ્ર સુથાર